Chinees dagboek, deel XVII
中国 日记，第十七部分
Met Bunter op weg naar Beijing! XVII
Een prachtige
show in
een theehuis
Lanzhou moet niet moeilijk te vinden zijn in de lange, in centraalChina gelegen Gansu provincie.
二〇〇六年五月三日星期三，
Lanzhou, woensdag 3 mei 2006, 22.00 uur
Ying Bin Hotel***.
De avond in Chengdu (Je hoort Sentoe)(Leshan stond er eerst, maar is doorgehaald.) is leuk. We gaan met zijn allen in de oude nagebouwde stad (3-4 lange straten vol lichtjes, lampionnen, kromme daken met punten en balustrades) naar het Shu Feng Ya Yun Teahouse 蜀风雅韵*
Daar kun je zo de optocht in Mestreech mee in.
Een dikke mevrouw zingt met hoge stem een aria en er zingen ook mannen in een bijrol. Sommige mannen dragen baarden, heel lang, met een touwtje op hun bovenlip over hun mond heen gespannen/ Zij beelden de keizer uit, generaals en ministers. Ik hoop in Beijing in het oude theater en volledige opera te zien. Er is ook een jonge jongen, die schaduwbeelden produceert op een vrij groot rond scherm voor een lamp. Dan is er ook een tafereel van ‘Op weg naar de bruiloft’, waarin de bruid op weg gaat naar haar bruidegom, begeleid door een acrobaat met prachtige sprongen, een jongen met een lampion aan een lange, kromme stok, een jongen met bagage aan een juk. (Op deze plek zijn een paar regels in het reisdagboek vrijgehouden, waarop zeer schematisch en gestileerd de lampiondrager en de jukdrager met enkele strepen zijn getekend.) Ze zingen een vrolijk lied en moeten op hun weg ook van een twee meter hoge neprots afspringen op acrobatische wijze met een oefening erachteraan. Dat alles is een scène uit een komische Sichuanopera. Vooraf aan de voorstelling worden we nog uitgenodigd voor een nekschoudermassage door een groepje mannen in donkere hemden en een ander klingelt met een reuzenstemvork voor het ‘orenpoetsen’ en ook masseren met als in het Renmin-park.
Intermezzo – Ik ben de verjaardag van de oude heer van Dijk (74 of 75) vergeten bij aankomst met de hardsleeper in Emeishan/Leshan op maandagmorgen 1 mei. Die goede Wybe heeft een echte verjaardagstaart stiekem meegesleept met een grote plasticroze lotusbloem erop vol vuurwerk en ook kaarsjes. Onze elfcoupé zingt op maandagmorgen uit volle borst Lang zal ze leven en 2x3 hoeraatjes en in een oogwenk staan alle Chinezen en vooral de kinderen om ons heen. Ook zij zingen voor Bert van Dijk nide shengri kuaile op de wijs van Happy Birthday to you en krijgen ook een stuk van de heerlijk appeltaart. Wat zijn die kleine Chineesjes toch een leuk kaboutervolkje. Ik vind de baby’s en kleuters en de heel oude mannen en vrouwen geweldig! Dit alles werd mogelijk dankzij mijn meegepikte lucifers en mijn zakmes. Einde intermezzo.
Het pièce de résistance van het Cheng Du Theehuis is een klucht, waarin een deftige Chinees door zijn bazige vrouw wordt gepest. Hij moet zijn mantel uitdoen en zijn rode kap met linten ook inleveren en dan de hele dag met een olielamp – brandend – op zijn kale hoofd rondlopen.
De klucht met de olielamp
Hij kan de lamp met spiertrekkingen kunstig op zijn hoofd verplaatsen, heeft zo’n geraffineerde blaas, dat hij de lamp zonder eraan te komen met een grimas kan uitblazen en beschikt met zijn vlezige kop en witgeschminkte ogen over een fantastische mimiek. Van de tekst begrijpen we niks, maar van de handeling des te meer: manlief moet voor straf (ontrouw of dronkenschap? Hij komt door de zaal zingend op.) onder een bankje en een laag tafeltje doorkruipen op zijn rug en zijn buik. Het slotstuk is changing faces! Prachtig uitgedoste acteurs kunnen met een zwaai van hun hoofd of waaier het enige kleurige masker na het andere wisselen voor hun gezicht.
Changing faces
In een fractie van een seconde en het is een geheim hoe ze het doen. Ze komen het zelfs in de zaal vlakbij laten zien. Na de voorstelling worden er twee witzijden zedeleers voor op de bühne gezet met alle acteurs erachter. Voor 20元 een foto staat er op rondgedragen ronde borden. Niemand maakt er gebruik van en ook de snuisterijenwinkel opzij telt alleen maar kijkers voor de mooie kostuums en muziekinstrumenten.
Woensdagochtend 3 mei vertrekken we gepakt en al naar het Pandareservaat
In het Pandareservaat van Chengdu
bij Chengdu om acht uur. Omdat we er al om 9.00 uur zijn, zijn er nog veel oude en jongere panda’s te zien. Het lijken vredelievende teddyberen, maar wie hun betonnen ‘enclosures’ betreedt kan agressief aangepakt worden. Het wit van hun vacht en hun brede staart is erg stoffig. We maken een lange, hete wandeling door het Ki-station met dierentuin voor 2 diersoorten – reuze en klein panda – zien in totaal bijna 20 dieren, waaronder 6 kleine, bruine panda’s. Voor 60元 mag je die laatste in een beschermende jas en met plastic handschoenen aan in een stoel op je schoot nemen en appelschijfjes voeren.
De kleine panda
De dieren staan in een rijtje aan het poortje te wachten: ze vinden het leuk, maar slechts 1 jongetje gaat met panda op de foto. Onze gids Alex (Fong Nuan) (Foeng Noewèn) is goed op de hoogte van natuurlijke historie. Ik kopieer de naam van de panda (daxiongmao) in karakters in mijn boekje ：大熊猫 en krijg van Nuan de Chinese naam van de D. involucrata, de vaantjesboom,
De Vaantjesboom in volle bloei, een regelrechte beauty.
in karakters en pinyin. bai yu lian (paaj juu liejèn) 白玉莲 volgens Fong N. Ga ik opzoeken. We hebben om twee uur een binnenlandse vlucht naar Lanzhou, de vieste stad van China met 3 miljoen inwoners zegt de reisgids. Wybe mist de eerste boarding om ½2, maar wordt tot onze opluchting nagebracht. We hebben een knobbelig vluchtje van één uur naar hier, Lanzhou. Op het vliegveld ontmoet eerst Ine en dan ik de 23-jarige Zhang Zhen, lerares Engels aan een middelbare school in Xinjin bij Chengdu (张桢 is haar naam in karakters). Ook zij krijgt wǒde míngpiàn en we hebben een interessante discussie over het woordje wáng, dat koning en ook keizer (emperor) betekent 王 en in deze vorm 亡 sterven met exact dezelfde pinyin. Xinjin Middle School is haar adres. Ik ga haar schrijven. Ze spreekt ‘host’ en ‘famous’ verkeerd uit, maar spreekt voor de rest het beste Engels totnutoe.
BUNTER
Toelichting:
Ik ben de vaste lezer nog een korte toelichting verschuldigd over de naam van het Theehuis-theater in Chengdu en de naam van de Chinese Vaantjesboom, de wereldberoemde Davidia involucrata. Het theater heet shu(3)feng(1)ya(3)yun (4).
蜀风雅韵
Het eerste karakter met de pinyin shu(3) is de korte aanduiding van de provincie Sichuan, vierstromenland, letterlijk vertaald, de twee volgende karakters feng(1)ya(3) betekenen samen elegant, verfijnd en tenslotte slaat het laatste en vierde karakter, waarvan de klinker een '' uu' is en geen 'oe', voor 'rijm, dichtkunst' . Het theehuis het dus compleet: het Theehuis van de verfijnde rijmen uit Sichuan.En dan nu de vraag of mijn gids mij inderdaad de juiste Chinese naam voor Davidia involucrata heeft gegeven. Hij zei bai(2)yu(4)lian(2) 白玉莲 en dat betekent letterlijk: witte yade lotus. Dat kan goed een fraaie volksnaam zijn voor deze prachtig bloeiende boom, maar het is onzeker. Ik heb de term nog nergens kunnen checken.
B.
