woensdag 11 juni 2014

BUNTER IN DE TROPEN XX




Ontsnapt aan

 tropische

 wolkbreuken

en dikke modder

Een verrassend landschapje vanuit de bus. Hollandser kan het bijna niet: koeien in de groene wei achter prikkeldraad. Voor wie goed kijkt ziet dat het geen stamboekvee is, maar zeboe-achtigen met mooie grote, afhangende oren. Let ook op de witte vogels: koereigers. foto BUNTER
 

Maandag 24 november 2008, 22.31 uur. Quepos Manuel Antonio, Hotel Villa Teca, kamer/huis 31.
Hoe is het afgelopen met de bruine reuzensprinkhaan? Welnu, hij vloog het terras op van Adrie en Pieter op no 312 en ging op het krukje zitten waar zo-even Adrie nog gezeten had. Zij lag al in bed en hoefde dus niet te gillen op het terras. Later zakte hij naar de vloer af vlakbij de vitrage en vandaar kon Pieter hem met veel koelbloedigheid van het terras afschuiven in de vegetatie. Vanochtend vroeg zat hij aan de andere kant van het terras weer tegen de vitrage aan de buitenkant, waar Ine mooie foto’s van hem kon maken. Einde griezelverhaal, hoewel er door anderen bij en in het restaurant nog groene reuzensprinkhanen gezien zijn die daar ook rondvlogen.

Een smal bruggetje naar nergens in onze hoteltuin. Rechts een Dieffenbachia met bonte bladeren. Staat in ons klimaat al;s kamerplant bij de bloemist. Tropisch onkruid, dus. Ook voor ons eigen onkruid zou meer respect opgebracht moeten worden. foto BUNTER


Om ½ 12 koffers bij de bus en om ½ 1 vertrek naar Quepos over veertig kilometer slechte, ongeasfalteerde weg. Wij eten in de bus met drie halve sandwiches die we die ochtend bij het goede bakkertje annex lunchroom in Domenical gehaald hebben. Bij wijze van afscheid lopen we nog een rondje door het mooie park met de orchideeënboom (lelies kan ook) naast ons huisje, een brugje over een woudstroom en de ontdekking van een soort theatertje met bühne. Overal mooie vlinders, een hele grote en cycaspalmen. We rekenen meer dan 90.000 af bij de receptie en na nog even Maritza en haar groene ara op een stokje van dichtbij gezien te hebben. *** De ara roept hard MAMA en krijst als een baby omdat hij grootgebracht is in een kinderrijk gezin.***  De rit naar Quepos gaat voorspoedig. We horen van Masja dat we veel geluk hebben, omdat op onze eerste avond in Bocas del Norte het is beginnen te regenen en het niet meer is opgehouden.

Waarom groeit dat nou niet bij ons in de wilde berm, het laatste plantenrefugium? Jawel, de Paradijsvogelbloem of Strelitzia op zondag. Ik kan de roze bloemtrossen links van het midden niet op naam brengen, maar aan het grote S.-blad is te zien, dat het een neef van de banaan is. Foto BUNTER.


 Een Summumgroep, een week achter ons, heeft door extreme modder en overstromingen Cahuita en Atlantida Lodge niet kunnen bereiken en een uitwijkroute moeten nemen. Haar collega Marieke was behoorlijk gestrest. Het tv-nieuws en de kranten melden dat bijna 2000 mensen vooral in de buurt van het BriBri-reservaat zijn geëvacueerd en opgenomen in herbergen.  Langs de rio op de kiezelbanken zien we twee keer de witte ibis met roze, kromme snavel en zijn vismaatje de witte reiger met de felgele poten. 
Een oliepalmplantage, de pest van het tropisch regenwoud. De aanleg van deze plantages overal in de tropen, gaat heftig ten koste van het oorspronkelijke regenwoud. foto BUNTER


Quepos is een stoffig en rommelig oord, waar we onze laatste souvenirs voor de kids kopen. Het regent een beetje in de hoteltuin, een doolhof vol trapjes, waarin zelfs de zeldzame kofferdrager met plattegrondje verdwaalt. We openen onze kamerdeur en lopen vanuit de broeierigheid een ijskelder, een echte !, van 17 graden Celsius in. De airco is afschuwelijk. Af met dat ding! Ik slaap een uurtje, kijk wat tv om een beetje nieuws op te pikken. ’s Avonds eten we gezamenlijk in El Gran Escape in Quepos, omdat ons hotelrestaurant erg duur is en niet lekker. Ine neemt een lekkere kalkoensalade en een biertje. Ik gesauteerde zeevruchten met rijst en een kamikazeborrel vooraf (tequila met limoensap). Nog twee thee toe, waarvan 1 Pu Erh (Chinees en zeer bekend thuis) . We zijn 20.000 colones kwijt, nog geen 30 euro. En nu is het 23.10 uur en Schluss. Het tropische bomenboekje dat we in het Hotel Villas Rio Mar kochten, is een groot succes: alle bomen staan erin Schluss dus!
BUNTER