Yosemite: een enorme kloof
vol watervallen en bomen en
rotswanden en beesten
|
Waar de insnijding van de Merced begint. Foto BUNTER |
Woensdag
17 mei 2000, 22.10 uur, kamer 503 in het Radisson Hotel in Visalia. Dat is een plaats
aan de zuidrand van de Sierra Nevada, de besneeuwde bergketen in Californië (
zie visitekaartje van Pieter van den Broecke). We vertrokken vanochtend om 7.45
uur vanuit Hotel York in Sutterstreet SF met zonnig weer, een beetje koel en
winderig maar okee voor een busdag van ongeveer 560 kilometer. Eerst over de
grote brug (niet de Golden Gate) naar Oakland en dan verder het grote centrale
dal in van Ca (San Joaquim valley), waar allerhande subtropische gewassen als
amandel, pistache, pruim, druiven enz. te velde staan op een voor ons
onvoorstelbaar grote schaal. Na enkele uren pas naderen we de foothills van de Sierra
Nevada. We stoppen bij een supermarkt in Oakdale, waar ze de toiletten helemaal
in het magazijn verstopt hebben. Dan gaat het verder de bergen in tot 2000-3000
voet langs ijzingwekkende kronkelwegen en met duizelingwekkende dalen.
Uitzichten als uit de hoogste achtbaan. Moeder zaliger zou gegild hebben van
angst. Enfin: op een gegeven moment stopt Rudi op een dalende weg en we hebben over
een een meter hoog muurtje een fantastische uitzicht over een 1000 meter diep
dal van de Merced-rivier. Dit is Yosemite praktisch in één oogopslag.
|
Dit is wat zo'n klein riviertje door de eeuwen der eeuwen met de aardkorst kan doen. Foto BUNTER |
|
Nog een uitzicht over het dal van de Merced |
Een
grote, hoge en smalle waterval aan het eind van het dal en aan weerszijden
enorme granieten muren. De onneembaarste is El Capitan vlakbij de Bridal Vale
of Bruidssluier Waterval. Wij wandelen met Erik de Jong naar een andere
waterval in totaal 739 meter hoog in twee etages. De waterval van de Yosemite
Creek die in juli en augustus helemaal droogvalt. De beroemde half Dome is voor
een deel in de wolken en dus maar een paar seconden zichtbaar. Het is
onvoorstelbaar wat gletsjers en een riviertje hier hebben uitgesleten. We
krijgen een korte cursus geologie van Erik en dat is besteed aan dit serieuze
gezelschap van 20 ouderen. We zien een groot aantal buitenmodels naaldbomen en
coniferen, maar de echte clusters Sequoia’s en Gigantea’s krijgen we niet te
zien, omdat de pas via Mariposa Grove nog dicht is voor zwaarder verkeer.
Jammer, maar de natuur in het dal zelf is intrigerend: planten met zachtvilten
bladeren, zwarte eiken, oranje-gele vergeetmenietjes en wat al niet meer.
|
Het is een soort hemelsblauwe Mariaspecht, die Stellar Jay. Foto BUNTER |
We
zien geen beren en ook geen bergleeuwen; wel eekhoorns, Stellar Jays, een soort
Vlaamse Gaai in een blauw verenpak en een zwarte kuif op zijn kop. Het is er
niet echt druk, maar wel zonnig. Om ± ½4, dus na toch dikke drie uur vertrekken
we weer uit Yos, waar we ook picknicklunchten met 2 grappige lunchboxen,
waarvan een enorme vlekken in mijn broek maakte. Ze gaan er gelukkig uit met
heet water.
|
De bruidssluier-waterval: let op: met dubbele 's'. Foto BUNTER |
|
Bijna aan de voet van de bruidssluier. Foto BUNTER |
Yosemite heeft geen stokplaatjes. Ik neem uit protest een stukje
graniet mee. Het duurt een uur voor we uit het park zijn (chute de pierres) en
dan is het nog een uur naar Visalia; in een grote super in Oakhurst, ( waar bij
een watermolen op 24-01-1948 bij een inspectie het allereerste goudklompje werd
gevonden, waardoor de goudkoorts toesloeg ) vertelt Erik over de forty-niners.
Om
ongeveer 19.00 uur zijn we in Visalia waar we eerst onze hotelroom checken en
dan snel bij de plaatselijke Mexicaan voor 20 $ gaan eten. Bijna hadden ze ons
nog tien dollar te weinig teruggegeven van onze Traveller Cheque. De koffie was
weer niet te zuipen, maar de bestelde salades waren goed (zeevruchten
mmmm!) Morgen Death Valley en Las Vegas. En nu slapen. Het Blue Jeans verhaal
van Erik (Genuin De Nim/es en 50
popspijkers) schrijf ik morgen op.
|
El Capitan is een rotswand van bijna een kilometer recht omhoog. Foto BUNTER |
BUNTER
|
En heel hoog tegen die wand aan, hangt een superalpinist in een soort slaapzakje. Foto BUNTER |