vrijdag 17 maart 2017

Bunter in ut Wèld Weste, nommer zeven VII


Yosemite: een enorme kloof


vol watervallen en bomen en
rotswanden en beesten  


Waar de insnijding van de Merced begint. Foto BUNTER

Woensdag 17 mei 2000, 22.10 uur, kamer 503 in het Radisson Hotel in Visalia. Dat is een plaats aan de zuidrand van de Sierra Nevada, de besneeuwde bergketen in Californië ( zie visitekaartje van Pieter van den Broecke). We vertrokken vanochtend om 7.45 uur vanuit Hotel York in Sutterstreet SF met zonnig weer, een beetje koel en winderig maar okee voor een busdag van ongeveer 560 kilometer. Eerst over de grote brug (niet de Golden Gate) naar Oakland en dan verder het grote centrale dal in van Ca (San Joaquim valley), waar allerhande subtropische gewassen als amandel, pistache, pruim, druiven enz. te velde staan op een voor ons onvoorstelbaar grote schaal. Na enkele  uren pas naderen we de foothills van de Sierra Nevada. We stoppen bij een supermarkt in Oakdale, waar ze de toiletten helemaal in het magazijn verstopt hebben. Dan gaat het verder de bergen in tot 2000-3000 voet langs ijzingwekkende kronkelwegen en met duizelingwekkende dalen. Uitzichten als uit de hoogste achtbaan. Moeder zaliger zou gegild hebben van angst. Enfin: op een gegeven moment stopt Rudi op een dalende weg en we hebben over een een meter hoog muurtje een fantastische uitzicht over een 1000 meter diep dal van de Merced-rivier. Dit is Yosemite praktisch in één oogopslag.

Dit is wat zo'n klein riviertje door de eeuwen der eeuwen met de aardkorst kan doen. Foto BUNTER 
Nog een uitzicht over het dal van de Merced



 Een grote, hoge en smalle waterval aan het eind van het dal en aan weerszijden enorme granieten muren. De onneembaarste is El Capitan vlakbij de Bridal Vale of Bruidssluier Waterval. Wij wandelen met Erik de Jong naar een andere waterval in totaal 739 meter hoog in twee etages. De waterval van de Yosemite Creek die in juli en augustus helemaal droogvalt. De beroemde half Dome is voor een deel in de wolken en dus maar een paar seconden zichtbaar. Het is onvoorstelbaar wat gletsjers en een riviertje hier hebben uitgesleten. We krijgen een korte cursus geologie van Erik en dat is besteed aan dit serieuze gezelschap van 20 ouderen. We zien een groot aantal buitenmodels naaldbomen en coniferen, maar de echte clusters Sequoia’s en Gigantea’s krijgen we niet te zien, omdat de pas via Mariposa Grove nog dicht is voor zwaarder verkeer. Jammer, maar de natuur in het dal zelf is intrigerend: planten met zachtvilten bladeren, zwarte eiken, oranje-gele vergeetmenietjes en wat al niet meer.
Het is een soort hemelsblauwe Mariaspecht, die Stellar Jay. Foto BUNTER

 We zien geen beren en ook geen bergleeuwen; wel eekhoorns, Stellar Jays, een soort Vlaamse Gaai in een blauw verenpak en een zwarte kuif op zijn kop. Het is er niet echt druk, maar wel zonnig. Om ± ½4, dus na toch dikke drie uur vertrekken we weer uit Yos, waar we ook picknicklunchten met 2 grappige lunchboxen, waarvan een enorme vlekken in mijn broek maakte. Ze gaan er gelukkig uit met heet water.
De bruidssluier-waterval: let op: met dubbele 's'. Foto BUNTER 
Bijna aan de voet van de bruidssluier. Foto BUNTER 



 Yosemite heeft geen stokplaatjes. Ik neem uit protest een stukje graniet mee. Het duurt een uur voor we uit het park zijn (chute de pierres) en dan is het nog een uur naar Visalia; in een grote super in Oakhurst, ( waar bij een watermolen op 24-01-1948 bij een inspectie het allereerste goudklompje werd gevonden, waardoor de goudkoorts toesloeg ) vertelt Erik over de forty-niners.
Om ongeveer 19.00 uur zijn we in Visalia waar we eerst onze hotelroom checken en dan snel bij de plaatselijke Mexicaan voor 20 $ gaan eten. Bijna hadden ze ons nog tien dollar te weinig teruggegeven van onze Traveller Cheque. De koffie was weer niet te zuipen, maar de bestelde salades waren goed (zeevruchten mmmm!) Morgen Death Valley en Las Vegas. En nu slapen. Het Blue Jeans verhaal van Erik  (Genuin De Nim/es en 50 popspijkers) schrijf ik morgen op.

El Capitan is een rotswand van bijna een kilometer recht omhoog. Foto BUNTER 
BUNTER

En  heel hoog tegen die wand aan, hangt een superalpinist in een soort slaapzakje. Foto BUNTER