 |
| Door de warmte en al het vocht lopen hier de weipalen uit, wortelen en worden bomen. Foto Bunter |
Meer op de
porch dan in
de cabina
Zondag 16
november 2008, 18.15 uur,
aangekomen in Atlantida Lodge in Cahuita, helemaal
aan de Caraïbische kust van Costa Rica. De eerste
indruk van het hotel is niet positief. Op de eerste plaats is de kamer – een
soort cabine – erg klein en zeer slecht verlicht met een hoofdlamp, een peertje,
in een omgekeerd mandje. De fan doet het gelukkig wel. De deur is voorzien van
een zeer slecht passende hor en het miegelt hier van de muggen. Dat wordt daten
dus. Er is een porch met riante stoelen en goed licht buiten. Daar zit ik nu te
schrijven. Maar dit hotel heeft ook zijn kwaliteiten. In de tropische vegetatie
rond deze lodge huist en luiaardgezin, pa, ma en een kind, die van heel
dichtbij te zien zijn, omdat ze heel laag aan de boomtakken hangen en niet bang
zijn.
 |
| Een luiaard in het groen, zo lui dat hij een zoekplaatje wordt Foto Bunter |
 |
| Boven of onder; wat maakt het uit voor een luiaard? foto Bunter |
De cabinas rijgen zich hier aaneen in een vierkant rond een binnentuin
vol tropische vegetatie. Marcha heeft ons gewaarschuwd voor de vermoeide houding
van luiheid van het personeel, maar ons eerste contact over het huisje is heel opgewekt. Dat
komt waarschijnlijk door de huishond Canella, die vriendelijk om mijn tenen
kwispelt en door een mooie, zwarte vrouw met ‘ooldsaajit’ naar buiten wordt
gecommandeerd en steeds weer snel terug is. Deze dame is niet kortaf, noch
vermoeid. Zij kan nog de uitzondering op de regel zijn. Er zijn hier ook groene
kikkertjes met grote, rode oogjes, de nationale kwakker van C.R.
 |
| Een intelligente kikkerblik Foto Bunter |
 |
| Kikkersex of niet soms? Foto Bunter |
Vanochtend
zijn we om... (zie verder na de volgende paragraaf)
22.00 uur –
We komen net terug van het slot van deze dag: eten met zijn allen bij Chao’s
Paradise, dat als echt Caraïbisch werd aanbevolen door Marcha. Ik heb goed
doorbakken biefstuk in rode-wijn-saus met salade en Ine prefereert vegetarisch.
Het is lekker, maar ik heb weinig te missen. Bij verplaatsing raak ik vermoeid
door te veel nieuwe indrukken. Want
intussen hebben we de grotere groene kikkers met de rode ogen gevonden bij het
zwembad en de luiaards langs de grote weg laag in een boom. De muziek stond te hard
bij Chao en de cocktail (Pura Vida) was redelijk vol met rum. Ik voelde het aan
de lamme pijn in mijn armen. Enfin, gelukkig terug op de porch van nr. 20 voor
het vervolg van dit reisverhaal.
 |
| Er gaat niets boven je eigen waterdichte poncho in de tropen Foto Bunter |
 |
| Het kletsnatte vertrek uit Tortuego Foto Bunter |
… 9.15 uur
vertrokken in de stromende, nee hozende tropische regen. Na een ontbijt,
waarbij ik enkele opmerkingen opving over het uitgaan van de jeugd van ons
clubje, gisteravond in de disco van Tortuego. Harde muziek maar wel Caraïbisch,
half uur salsa, half uur reggae, half uur merengue enz. Allemaal snelle, lichte
ritmes. Geen vrouwen die alleen dansen, niet echt los dansen. Nee, de jongens
op de vloer, de meisjes langs de kant, wachtend tot ze gehaald worden. Een
soort ouderwetse dansles volgens de een. Maar onze reisbegeleidster vond het
behoorlijk dirty dancing, echt seksueel, zegt Marcha. Op de terugweg van de
disco in een open boot wordt iedereen zeiknat van de hozende regen.
De
afrekening van twee dagen hotel valt iedereen tegen: ruim 200 dollar voor ieder
koppel. De drankjes à 2,75$ of 5,50 $ hebben er behoorlijk ingehakt. We gaan
dus weg, allemaal ingepakt in eigen of geleende poncho’s in een dichte boot. ()
Ine slaakt
een gilletje: een grote, groenbruine kikker zit op de rand van het zitvlak van
haar terrasstoel. Hij is groot, maar ook heel plat. Ine maakt een foto en dan
schuif ik een foldertje onder zijn achterpoten. Eerst neemt hij een klein
sprongetje en dan een enorme sprong van anderhalve meter over het pad heen in
het groen. De regen begon zaterdagavond om 22.00 uur en iederen van het
personeel zei: niets bijzonders, het regent hier heel vaak. We hebben dus enorm
geboft met onze twee zonnige dagen in Tortuego. Het terrein is echt
doordrenkt en overal vormen zich
plassen. Vlak voor vertrek springt een otter in de watergang bij de steiger.
Hij steekt een paar keer zijn kop boven water en als hij duikt, zien we zijn
hele lijf en zijn staart. Alweer een zoogdier om af te strepen. De bagage in de
tweede boot, die ons zal volgen, is in grote plastic zakken gedaan. Terecht,
want het blijft hozen, echt kletteren.
We zien enkele witte reigertjes af en toe
langs de kant en bloeiende bomen ook. Om half elf zijn we bij de zandzuiger en
varen we langzaam. Ine ziet een soort roze lepelaar of flamingo. Ik denk het
eerste. Geen krokodil, maar wel drie zwart-witte strandlopertjes. We komen aan
in de normale wereld om 10.45 uur, waar MAX met ons vertrouwde busje staat.
Anderhalf uur dus in een speedboot over water en rivier met een snelheid van
ongeveer 40 km/uur. Om 11.00 uur vertrekken we voor de hobbelweg door de
bananenplantages. Max moet een noodstop maken vlak voor de fotostop bij
Chiquita, omdat ik erg moet plassen. Verder naar het zuiden dus en om 12.20
uur komen we op de gladde weg. . Goddank
geen gehotseknots meer en stenen, opspringend onder tegen de carrosserie. We
lunchen bij Ellis in Siquirres om 12.45 uur met heerlijke sandwiches en een
fruitpunch die Ine laat staan, omdat ze hem niet besteld had. Het is vandaar
nog één uur naar Limon, dat op een vooruitstekende kaap ligt, een soort
landpaddenstoel die in zee steekt en de grootste haven aan de Caraïbische kant
heeft van het hele land.
Er meren vaak hele grote cruiseboten aan van de
Holland-America-lijn en inderdaad zien wij bij het binnenrijden van dit typisch
Caraïbische schamele stadje vol bijna-krotwoningen de cruiseboot “Zuiderzee”
aan de rede liggen. Van een echte grote haven is geen sprake, hoewel er plannen
tot uitbreiding zijn. Rond 4 uur arriveren wij op onze bestemming in Cahuita,
Atlantida Lodge, een soort oerwouddorp , verscholen in de weelderige vegetatie
vol roodoogkikkertjes, de groenzwarte kikkertjes met gif, de luiaards. Het
regent hier niet, de zon schijnt, maar er zijn hier veel muggen actief! Op de
weg hiernaartoe zagen we heel veel weilanden vol zeboerunderen.
BUNTER
Geen opmerkingen:
Een reactie posten