Foto: Bunter tropical
Lang vliegen, oud goud en Amerikaanse vernielzucht
Vrijdag 7 november 2008,10.15 uur San José, Costa Rica.
(verjaardag van DSM-ramp in 1975, 14 ††)
Altijd weer vraagt C. Darwin zich af: “What struck me the most in….? Hier komt het. We hebben ontbeten in de prachtige luchterzaal van Gran Hotel Costa Rica in San José. Veel fruit, gallo pinto (moros y christianos in
Onze vliegreis hierheen was lang: om 05.00 uur opgestaan bij Floor; hooguit 4 uur geslapen, niet ontbeten, huis uitgeslopen. 5.50 uur de trein op Leiden Centraal naar Schiphol. Aankomst 6.10 - . Ingecheckt rond 07.00 uur aan Continental bali 29, vertrekhal 3. Ontbeten bij het Holland Casino in de buurt met broodje tonijn (Ine ham-kaas) en lekkere thee. Eerste tegenslag: we moeten in Newark onze tassen van de band halen en opnieuw afgeven. Geen rechtstreekse doorcheck. Schiphol is al helemaal in kerstsfeer met versierde bomen en kerstaanbiedingen in de winkels. Doet overdreven aan. Om 9.20 uur opgestegen. Eerste keer na zoveel tijd altijd een beetje eng. Vlucht van 8 uur gaat goed. Ine maakt kennis met Nadine uit Weesp, leuke reisgenoot. Geen turbulentie of luchtzakken!
Newark Airport is een grote, brede gang met klassieke, sjieke winkels, boeken, leer, parfums enz., een foodcourt en de rest security. We moeten er ook doorheen. Ik doe mijn schoenen niet uit.
Foto: De grote Palmboom.
Niemand zegt er wat van. Ze denken zeker dat ik erge zweetvoeten heb. Quod non!! We lopen vertraging op aan gate 132. Ik eet bij de Japanner chicken teriyaki met garnalen in een plastic bakkie net als in China. Sweet memories of Asia. We vertrekken om 20 voor 7( lees svp 18.40 uur), 1,5 uur te laat uit N. Geen schermpjes in de stoelruggen, wel twee films over een neger-James Bond: Get Smart, leuk. Om 10.10 (Lees svp 22.10 uur) geland en om 10.45 (lees svp 22.45 uur) in Gran Hotel met Marcha. Ervaren vrouw, spreekt 6 vreemde talen. Wil Chinees (!) gaan doen! Ine raakt na Nadine nog met een tweede jonge vrouw in gesprek. Stelt zich niet voor.
We gaan nu de stad in.
Gran Hotel Costa Rica San José, 17.15 uur.
Terug uit de stad. We hebben het centrum rond het hotel verkend.
What struck me the most? Om ± 11.00 uur vertrokken en even gezocht naar een hangslotenwinkeltje dat la Llave of Llaves moest heten volgens hotelmevrouw. 2x verkeerd gelopen toch gevonden op wonderbaarlijke ingeving en volhouden van Ine. Aanleiding: gisteravond laat ontdekte Ine dat die stomme, arrogante en altijd gelijk hebbende Amerikaanse customs in Newark het slotje van haar tas hebben afgehaald ter controle van de inhoud. Nu ws dat een cijferslotje met code, goedgekeurd door de FCA, De Federal Customs Administration, omdat er een sleutelopening aan zat voor een lopertje, waarmee ze de
Foto: Ons eerste hotel in CR
code konden omzeilen en het slot open doen ter controle. Kennelijk heeft een of andere boerenhufter van het stomste soort gecontroleerd, want we vonden een briefje op de spullen in de koffer dat controle had plaatsgehad, dat ze zich toegang hadden moeten verschaffen en dat het hangslotje daarbij was gesneuveld. De hufter(s). Schadepost 9 euro. Ik ga hier een klacht over indienen en Perry Sport in Maastricht waarschuwen, dat ze beter snel kunnen ophouden met de verkoop van dit soort FCA-geclearde sloten.
Gelukkig heeft Ine nu weer een nieuw cijferslotje voor de reis. In mijn tas zijn ze niet geweest. En naast het winkeltje, waar we bijna een gewoon hangslot gekocht hadden met onhandige sleuteltjes, tot ik op het laatste moment de cijfercodemodellen zag, vonden we een pinportaal met kaarttoegang, waar we konden pinnen. Alleen drukte Ine aanvankelijk op de verkeerde returntoets die niet actief was. Het systeem vroeg: hebt u meer tijd nodig yes/no in plaats van te zeggen: druk op de zwarte toets aan de rand van het scherm, stupido, maar ik ontdekte het tijdig zodat we voor 400€ 300.000 colones konden pinnen. Wat een inflatie toch! 100 colones is 0,135 euro en 750 colones is één euro. Verder naar het Museo del Oro precolombiano. Het goud van de oorspronkelijke bewoners van CR, 1000 v. Chr. tot nu, prachtige dierfiguurtjes, halsplaten, borstplaten enz. enz. Allemaal in platte ´flakes´ uit de grote oerwoudrivieren gewassen in de vele eeuwen en gesmolten en à cire perdu gegoten met diverse percentages koper tot prachtige kunstdingen, veelal in graven van edelen teruggevonden. De laatste ‘blu’, koning v. een Cricaanse stam sterft in ± 1912. Ja! Er leven nog 60.000 mensen in traditioneel stamverband in het oerwoud. Ja,. er wordt nog een klein beetje goud gevonden, hier en daar in de rivieren.
We lopen omhoog na het museum dat gehuisvest is in de oude kluisruimtes van de Nat. Bank onder de grond onder een plein , naar een parkje vol tropische gewassen en bomen.(Araucaria heterophylla, Monstera deliciosa in de koude gond, Jacaranda met de mimosablaadjes. Daar komen we in een ronde open koepel met een trap van ± 10 treden eromheen. Foto: Het duivenkoepeltje, waar ik gestrekt ging.
Vol duiven. Bij het verlaten van dat ronde ding regent het een klein beetje en maak ik een totaal onverwachte val, uitglijdende over de ijzeren randen van de betonnen traptreden. Ik val voorover de trap af, vang me op met mijn knieën en handen, maar kom toch op mijn voorhoofd terecht: een rode plek, een kleine bult en een geschaafde knie. Ik voelde me aan het einde van de val wel duizelig door de plotselinge, snelle neerwaartse beweging, maar het werd niet zwart voor de ogen. Goed afgelopen!
Foto: Teatro Nacional, grote zaal van de lobby.
Foto: Teatro Nacional, de voorgevel.
Dan voor een rondleiding naar het Teatro Nacional vlakbij het hotel. Prachtige oude grandeur. Een vloer van tropisch hardhout in diverse kleuren, waarvan nu alle bomen zijn uitgestorven. De gids noemde zo 10 namen. We zien ook nog de Nuestra Segnora de la Soledad. Een typisch Spaanse kerk, maar niet de kathedraal. Die is voor later. Nu op naar de eerste bijeenkomst om 18.00 uur.
BUNTER
Foto: Nuestra Segnora de la Soledad in San José
Geen opmerkingen:
Een reactie posten