Uren en kilometers
hoog in de lucht
Zaterdag 13 mei 2000, 06.49
tien voor zeven. Maastricht/Aachen Airport, Gate B op gifblauwe stoeltjes.
Geen
koffie, niet ontbeten, wat een boerenbedoening is dat hier in
Beek.
Geen tax
free open. Foei, foei, maar wat belangrijk is: onze grote trek is begonnen.
Overigens in een witte Mercedes met een exotische chauffeur, die eerst in de
onderste Vinkenstraat aankwam, maar gelukkig onze huisdeur wist te vinden. Het
is wel druk hier want om 07.20 uur vertrekken nog twee vluchten, één naar
München en één naar Londen Stansted. Om 7.10 uur is boarden. Dus nog een
kwartiertje (6.55).
7.40 uur. We zijn net
opgestegen, ongeveer een kwartier te laat. Hopelijk geen bumpy flight, duurt 40
minuten.
Schiphol
Schiphol Gate F9 10.10 uur.
Om precies 8.05 uur zijn we
geland op Schiphol met die kleine kist van KLM
Exel.
Zeker niet meer dan 50 mensen aan boord en +- 25 rijen van 4 stoelen.
Echt klein, maar niet krap qua zitruimte. We hadden een zeer fijne vlucht, een
zeer soepele opstijg, niet erg hoog, maar vanwege de ochtendnevel konden we
toch weinig zien op de grond. We hadden maar een echte ‘bump’, vlak voor hij
begon te landen. Een vrij plotselinge bocht en daarin een schok. Ook het
uitgooien van het landingsgestel voelde ik onder mijn voeten. We hebben niet
meer dan een half uur gevlogen, opstijgen en landen inbegrepen. 7.35 – 8.05
uur. We moeten nu door de security (10.18 uur).
17.38 uur. Nederlandse tijd.
Toch nog om ½ 12 opgestegen! Het zag er niet naar uit achter de security, want
iedereen stond op en begon te dringen naar de boarding gate. De bemanning en de
stewardessen konden er bijna niet door en ook die ene moeder met kinderwagen
die voorrang kreeg.
Slurf
Gelukkig bleek in de slurf dat er een aftakking was naar
het
achterste deel
van de machine, zodat het instappen toch nog snel ging. We
vliegen nu al ongeveer 5 uur en zijn net van.( nog 3455 km!) (zegt het
vluchtschema net). Een hele tijd gaat het nu al over de Hudson baai. Het is
totaal onbewolkt en beneden is een grote, grote ijsvlakte met grote barsten van
donker water erdoor. Een fascinerend gezicht. We vlogen ook over de Schotse
hooglanden, over Groenland, een grote blok ijs. Buiten dit vliegtuig is de
temperatuur – 49◦ Celsius, onvoorstelbaar koud. Churchill heet de plaats, waar
we nu boven zijn, maar ik zie nog steeds enkel ijs. Vlak achter de vleugel
links zitten we en we hebben pas van plaats gewisseld, zodat ik nu aan het
raampje mag. De derde stoel in ons vliegtuigrijtje (nog 4.20 uur vliegen) wordt
bezet door en jonge , Chinese vrouw, die niet erg lekker is en al een keer in
het kotszakje moest spugen. Gelukkig was ik toen net weg. We zijn nu net weer
boven land en geen nu naar het zuiden, want beneden hier is het hier nog
superijzig en wit.
Toendra
IJzige toendra met bossen en meren. Het landschap ziet eruit
als door dikke meteoren getroffen: de meren en ronde meertjes als putten in de bodem. Onherbergzaam. Nu
wordt de bodem donkerder, al blijven de meertjes nog als witte rondjes bevroren
uitzien. Ja, ik zie het eerste smeltende meertje en de zon in het water
blikkeren, prachtig. Ook zie ik riviertjes kronkelen. Nu een hele brede rivier
als een los neergegooid lint kronkelen. De Wagner-opera ‘Siegfried’ op mijn
oren (nog 2435 km en het is nu 9.52 uur in LA). We hebben Richard Little gezien
als film. Ook een andere film Galaxy Quest. Eten en drinken: appelsap, witte
wijn, Chinees rundvlees met (nog 2338 km of 3.15 uur) (Nog steeds boven Canada
ter hoogte van Calgary. 19.00 uur Nederlandse tijd. Verwachte aankomsttijd nu
13.13 uur op de 13e. Zo!!
BUNTER
Geen opmerkingen:
Een reactie posten