We ploffen meteen
in comfort en luxe
Los Angeles, 13 mei
2000, local time 20.00 uur, Sheraton Gateway Hotel, Los Angeles Airport. Weer
dat moment op vijf kilometer hoogte. De remflappen op de vleugels gaan omhoog, het
toerental van de motoren omlaag en het toestel lijkt in volle vlucht zomaar in
de lucht te stoppen, klaar om vervolgens in een vrille als een dood blad neer te dwarrelen en met ons allen te pletter te slaan. Dat dacht ik vanmiddag weer
even om 22.00 uur Nederlandse tijd, toen de landing boven LA werd ingezet.
Altijd weer even paniek, toch.
Het was een lange, lange zit, met een kotsend
Chinees meisje naast ons, maar technisch perfect in 10,5 uur. En ons eerste
hotel op deze vakantie is uitgesproken luxueus. Een kamer met 2
2-persoonsbedden, twee dikke leunstoelen, deze mooie schrijftafel en tv. Het
geheel in de kleur zand of beige. De kleur van de uitgestrekte zandbakken en
stofhopen, waar we vlak voor LA nog overheen vlogen. Er groeit totaal niks en
de grond is egaal beige tot donkerbruin en kaal. Zelfs langs de oever van
enorme meren.
Van LA hebben we natuurlijk nog niets gezien, want we zijn kapot
moe na een dag met negen extra uren. In het Landry’s restaurant aten we voor
bijna 30 $ een serious burger met frieten en avocado (well done) en een soort
kipfiletsalade. Alles in dit hotel wijst op het comfort van de oudere:
leunstoelen, een cigarlounge, ballrooms dwz conferentiezalen etc. Het zwembad
is buitenshuis, dus nog te koud, nu. Op verdieping 12 hebben we uitzicht op het
vliegveld. Hopelijk geldt hier een nachtvluchtverbod.
We troffen deze middag om
precies 14.05 uur in de hotellobby onze reisleider Eric de Jong. Tegen de
voucher had hij de kamersleutel en weer een boekje met dezelfde tekst. Ik ga nu
slapen, ben te moe. De Palmen, ja de palmen en de bloeiende bomen (rood) vallen
meteen op hier in L.A.
BUNTER
Geen opmerkingen:
Een reactie posten