Dankbaar

Floor en Sofia Foto: E. Cornelio Morales

Sofia Arelis is geboren: hoera!

Heer Bunter is alweer grootvader!

Dankbaar

Maandagmorgen 28 juli 2008 om 01.15 uur is Sofia Arelis geboren in het Leids Universitair Medisch Centrum (LUMC). Na een pittige bevalling van ongeveer 24 uur kwam de kleine meid eindelijk te voorschijn na een laatste persje in aanwezigheid van een buitengemeen kundige gynaecoloog in opleiding, een dito verloskundige, vader Eduardo en Oma Ine en natuurlijk moeder Floor. Precies 41 weken in een lekker warm holletje rondgedragen en dan wordt je daar de kou in geduwd door natuurkrachten.

Gregoriaans

Als opa van Stella Josefine (sinds 14 april) moet ik zeggen dat opnieuw een enorm gevoel van dankbaarheid me overspoelde, toen Ine vanuit ons dorp tot me sprak via onze mobieltjes. Ik voelde mijn chocoladereepje trillen en hoorde het pingelen op de oksaal van de Onze Lieve Vrouwe-basiliek in Maastricht om precies 10.34 uur, net toen wij, zangers van de Schola Nova, een klein gregoriaans koor, de allerlaatste regel van het Credo III in de zondagse hoogmis zongen: ‘et vitam venturi saeculi’ (En ik verwacht het komende, eeuwige leven). Ik herinner me nog, toen ik voorzichtig het rijtje zingende mannen verliet, dat ik dacht: “Dit moet over mijn hoogzwangere dochter Floor gaan en hoe toepasselijk: er komt een nieuwe generatie op de wereld en zo draagt deze bij aan weer een klein stukje eeuwigheid van het menselijk leven.”
Het bericht was, dat de barensweeën van mijn hoogzwangere dochter begonnen waren sinds twee uur in de vroege zondagochtend, maar dat het effect van die weeën nog gering was. Enfin, de geboorte is net op maandag gekomen: het was nog een vol etmaal hard werken, gelukkig met academische ondersteuning en voortreffelijke hulp. Niet alleen een klein brokje eeuwigheid, maar naar haar naam ook levenswijsheid gaat Sofia bijdragen aan de toekomst. Er stond niet voor niets dezer dagen in de krant dat meisjes net zo goed in techniek en wiskunde zijn als jongens, waarmee alweer een vooroordeel is opgeruimd.

Sofia in het Diaconessenhuis foto: E. Cornelio Morales

Eisfrau

Maar er is meer: tenslotte draagt onze Sofia de naam van een bekende heilige vrouw, die om haar geloof in opdracht van een van de Romeinse keizers om het leven gebracht is en wier feestdag op 15 mei valt, vlak na de fameuze vier IJsheiligen van 11, 12, 13 en 14 mei (Mamertus, Pancratius, Servatius en Bonifatius). Vandaar dat deze heilige Sofia bij onze oosterburen ook bekend staat als Kalte Sophie of Eisfrau. Als Bonifatiusdag voorbij is, zo luidt de weerwijsheid, is er geen gevaar meer voor nachtvorst en kunnen gevoelige planten en bloemen in kuipen naar buiten, maar op het feest van Kalte Sophie kon het ook nog frisjes wezen. Alles wijst er dus op dat mijn nieuwe kleindochter een bijzonder slimme en koelbloedige meid wordt. Mocht dat allemaal bewaarheid worden, dan ben ik daar ook dankbaar voor. Niet voor niets hangt het nationale dundoek alweer aan mijn gevel.
Moeder en kind zijn nog tot vrijdagmorgen in het hospitaal moeten blijven omdat er nog het een en ander uitgezocht moest worden. Zelfs in twee ziekenhuizen, want terecht vond men in het LUMC, toen Sofia bleek te blaken van gezondheid en ook haar moeder snel herstelde van het zware werk, dat ze konden verkassen naar een minder gespecialiseerd ziekenhuis.

Gescheiden

Hoe goed ik ook te spreken ben over hulp en zorg op het moment suprème en daarvoor, de verkassing naar het Leidse Diaconessenhuis was niet geslaagd. Baby Sofia werd namelijk in een aparte ambulance afgevoerd, recht vanuit haar moeders armen, terwijl de kraamvrouw schreiend achter moest blijven. Dat gebeurde volgens alle regels van de kunst in een prachtig op babymaat uitgevoerd rolbedje, waarop je door twee patrijspoortjes het wurm goed ingestopt zag liggen. Er ging een wit doekje over de ronde raampjes en daar werd Sofia door Ed en Willem Bever van de ambulance weggereden en afgevoerd tot ontsteltenis van haar snikkende moeder. Met alle respect, maar dit was dus weer een duidelijk voorbeeld van hoe we iets te goed willen doen. Er zijn duizenden medische protocollen, maar geen enkel voorziet kennelijk in het principe, dat moeder en kind zo kort na de bevalling NIET gescheiden worden. Tenzij om een hele goede reden en een simpele overbrenging lijkt me daar niet onder te vallen. Zo kan ik me niet voorstellen, dat er geen plek in die ambulance was voor een moederstoel. Dit lijkt me een evaluatiepunt voor het ambulancevervoer in Nederland.

Verenigd

Gelukkig kon Floor niet lang daarna achter Sofia aan en werden beiden op de kinderzaal van het Diaconessenhuis weer verenigd. Sinds vanochtend, vrijdag 1 augustus, mijn eerste officiële preVUTdag, zijn ze beiden thuis in het wild en kan er een spontane zoogrelatie worden opgebouwd zonder op de klok te kijken. Dankbaar, vooral dankbaar voel ik me voor dit nieuwe leven, dit knopje aan mijn oude stam, waaruit mee en mee een prachtig bloeiend twijgje moge groeien. Met twee foto’s, welwillend afgestaan door vader Eduardo Cornelio Morales voor deze blog, wil ik mijn bezoekers laten meegenieten van ons aller wondertje en wolkje.

Opa Bunter