Het zal nog wel even doorgaan, dat dagelijkse mediabombardement over de financiële crisis. Ik denk dat bagatelliseren niet meer genoeg is. Mensen die blij willen blijven, moeten nu zelf stappen nemen. Denkt U bijvoorbeeld eerst deze gedachte: geld, waarmee mensen speculeren op de beurs is meestal geld dat ze gewoon over hebben. Dat geld is gewoon teveel. Het is helemaal niet erg als het verdampt, doordat de bank het uitleent aan arme mensen die geen rente en aflossing kunnen betalen. Er zijn maar heel weinig mensen die aandelen kopen met geleend geld, want dat is werkelijk met grote afstand het aller- allerstomste.
Duits hotel
Als u dit een poos gedacht hebt, komt de volgende stap: u gaat zich in gedachten verplaatsen naar een fijne plek. Bij mij is dat in de herfst altijd een Duits hotel met een mmm-restaurant, diep in een bos, waar ik na een voetreis moe aankom en waar de gelagkamer blijkt vol te zitten met oude vrienden en vriendinnen. Er stijgt een gejuich op en als het weer stil is, zing ik oerend hard een weerzienslied uit een of andere opera en iedereen zingt mee. En daarna gaan we heerlijk eten en drinken. Mijn lievelingsdis is toegetakelde kip, kalkoen, patrijs, konijn of een ander klein, overzichtelijk dier, graag in zijn geheel opgediend en niet tot boutjes of gefileerde stukjes verwerkt. Ik ben een oer-eter, dat wil zeggen een echte kluiver, die als een echte patholoog-anatoom met zijn voedsel wil omgaan. Ik wil de kippenlever uit de buikholte pulken, het hartje vinden en de niertjes. Ik wil het nekje helemaal afzauwelen, tot ik de werveltjes – het zijn er geloof ik, negen, zoals bij ieder gewerveld dier – weer als een puzzeltje op elkaar kan stapelen. Tijdens het eten leest iemand gedichten en korte verhalen, of zingt/speelt zacht een liedje, maar er is ook veel tijd om bij iedereen langs te gaan om te zien, hoe het met hem/haar gaat en is gegaan. En in verschillende verrassende combinaties zoeken we onze luxe hotelkamers op, niet om daar als wilde beesten te keer te gaan, maar wel om er na een fijne knuffel opgekruld in een heerlijke diepe slaap weg te zinken, terwijl het buiten, achter het kierende venster hevig begint te stormen, te onweren en te regenen. Ik vind nu eenmaal niets fijner in mijn eigen warme bed dan heel slecht weer buiten. Maar de dageraad moet wel helder en onbevlekt zijn. De volgende dag is gewoon een verrassing. Bijvoorbeeld dat het gezelschap wakker wordt in een totaal ander land.
Leuke berichten
U kunt vervolgens op zoek gaan naar leuke berichten tussen de rampverhalen. De ontdekking van een oud, kostbaar schilderijtje van de jonge Pieter Brueghel uit de zestiende eeuw. Voor mij deed afgelopen week het Rita-bericht alle ellende van me afglijden.
Mevrouw Verdonk moest bij Nova toegeven, dat ze vanaf 1978 toch lid van de PSP was geweest. Ze zette zichzelf voor leugenaar. Heerlijk! Terwijl ze letterlijk van zichzelf zei: ik heb me vergist. En ook dat was weer een vette leugen, Rita!
Das Kapital is een hele pil, hoor.Wallstreet en Bush en McCain kunnen me gestolen worden, als volgende week van Geert Wilders bekend wordt dat hij onlangs echt per vergissing‘Das Kapital’van Karl Marx geleend heeft in een bibliotheek in Venlo-West. Ik verheug me er al op!
Der Junge Marx lijkt qua haardracht erg op Wilders.Macht
Hoe mensen kunnen veranderen en vooral mensen die naar macht streven. Die denken de oplossing te hebben voor de wereldproblemen en gaan op basis van hun idee aan de slag om hun ‘ideaal’ te verwezenlijken. En dan begint het gelazer. Of je nu links, uiterst links, of rechts of uiterst rechts bent, altijd, maar dan ook altijd gaat het mis als je naar macht streeft. Als je mensen probeert te dwingen dingen te doen zonder daarbij de juiste argumenten te gebruiken en zonder open te staan voor discussie over jouw argumenten.
Kijk, daar is het vingertje weer.Zo zie je maar: Rita, die nu met haar rechtse vingertje zwaait, is ooit PSP-lid geweest. Het zou me niet verbazen als zij het blote meisje in de wei was op dat PSP-affiche van de jaren tachtig.
Zou dit soms Rita zijn?En evenmin gaan mijn wenkbrauwen omhoog als Geert Wilders ook een heel ander verleden heeft dan zijn positie nu aangeeft. Misschien is hij in Venlo-West wel straathoekwerker geweest onder buitenlandse jongeren en daarin mislukt, waardoor hij nu niet ophoudt te schelden op diezelfde jongeren.
Kansarmsten
Waar het om moet gaan in de politiek is het streven naar een redelijke welvaart voor iedereen en vooral streven naar hulp voor de kansarmsten. En dat ideaal kan linksom of rechtsom werkelijkheid worden. De wereld ervaart nu, dat zowel het linkse staatssysteem als de vrije-markt-droom van rechts niet toereikend is om het ideaal te bereiken. Het eerste ging failliet bij de val van de Berlijnse muur en de tweede weg dondert op dit moment in elkaar op de beurzen. Wat een verschrikkelijk cliché, maar we moeten de middenweg op. De weg van gecontroleerde vrijheid, de weg van extreme openheid en transparantie, de weg van altijd verantwoording afleggen, van argumenten uitwisselen en naar elkaar luisteren. De weg van van elkaar houden en van niet hard, maar wel voortdurend werken. De weg van behoud van milieu voor onze kinderen en kleinkinderen. Ik weet absoluut honderd procent zeker, dat elke politicus op de hele wereld weet hoe het moet en wat er van hem verwacht wordt. Hij of zij moet het dan ook gewoon doen. Proberen is eigenlijk niet goed genoeg. Streven is meer. Zoals een goede vriend van mij altijd pleegt te zeggen: “Van veel proberen houd je uiteindelijk weinig onschuldige en spontane meisjes over.” Misschien heeft hij me dat wel toevertrouwd in dat heerlijke Duitse boshotel, vanachter een lang glas Hefe Weizen.
Bunter
Deze overdenking is in verkorte vorm als de column ‘Uitzicht op’ gepubliceerd in Zondagsnieuws op zondag 5 oktober onder het kopje ‘Leugenaar.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten